Czy jesteś nadwydajny mentalnie?

sobota, 2022-08-202077Na luzie

Jeśli czujesz, że coś z Tobą jest nie tak, może czujesz się inny, gorszy, a rodzice mówili do Ciebie „dzik”, to zrób sobie prosty test, bo może jesteś po prostu nadwydajny mentalnie.

Poprzedni wpis o nadwydajnych podbił na kilka dni internet. Zgłosiło się do mnie wiele osób (część przez komentarze, część przez e-mail) z informacją, że DOKŁADNIE ICH OPISAŁEM. To miłe, a jednocześnie zaskakujące, bo spodziewałem się, że utrafię tylko częściowo. W końcu każdy z nas jest inny, wychowaliśmy się w innym środowisku. A tu okazuje się, że nadwydajni są bardziej do siebie podobni, niż myślałem. Chociaż możliwe, że to wynikało z dosyć ogólnego opisu nadwydajnych.

Wielu z Was dokładniej opisało niektóre cechy, które ja potraktowałem bardzo pobieżnie, albo w ogóle o nich nie wspomniałem, bo mi do głowy nie przyszło, że mają związek z nadwydajnością (dla mnie to też dosyć świeża sprawa i dopiero zgłębiam temat). Dlatego zebrałem je wszystkie do kupy i przygotowałem dla Was w formie testu.

Nie jestem psychologiem i nawet nie próbuję ściemniać, że jestem. Poniższy test nie jest więc wiążącą diagnozą, nie ma nawet punktacji. Po prostu przeczytaj listę i jeśli większość zagadnień do Ciebie pasuje, to z dużą dozą prawdopodobieństwa możesz być nadwydajny mentalnie. Jeśli to dla Ciebie ważne, możesz zweryfikować to u psychologa, jeśli oczywiście ufasz diagnozom ludzi, którzy o tej przypadłości (wadzie lub zalecie - sam wybierz) wiedzą tylko z książek.

A jeśli już wiesz, że jesteś nadwydajny, to pytanie: jak to wykorzystać w praktyce? Bo okazuje się, że większość z nas ma z tego powodu więcej problemów niż korzyści. A trochę bez sensu jest mieć w głowie mega wydajny komputer i tego nie wykorzystać. Jeśli więc umiesz już zrobić użytek ze swojej nadwydajności, podziel się tym w komentarzu. Niech inni też skorzystają.
Ale nie przedłużajmy i sprawdźmy ile poniższych punktów do Ciebie pasuje. Informacją o tym również podziel się w komentarzu.

Od zawsze czułeś, że jesteś jakiś inny. Możliwe nawet, że utwierdzali Cię w tym rodzice i rodzice używając słów „dzik”, „dziki”, „dziwoląg” itp. Bardzo zaniżało to Twoją samoocenę, bo czułeś się gorszy. W szkole prawdopodobnie byłeś wyśmiewany przez rówieśników, a możliwe, że i nauczyciele dodawali coś od siebie.
Jesteś perfekcjonistą do przesady i zazwyczaj niezadowolony z wyniku swojej pracy. Poprawiasz coś w nieskończoność, chociaż i tak tylko Ty to widzisz.
Masz tysiące pomysłów, ale rzadko którykolwiek realizujesz, bo w międzyczasie masz tysiące kolejnych. A przecież nie zrobisz czegoś do połowy bo jesteś perfekcjonistą.
Chcesz zgłębiać wiedzę w każdej możliwej dziedzinie, nawet jeśli nie pokrywa się z Twoimi zainteresowaniami. Dziennie wpisujesz w Google dziesiątki pytań i chłoniesz wiedzę, dla innych zwyczajnie bezużyteczną.
Masz problemy ze skupieniem. Niby umysł pracuje szybko, ale często odbiega w całkiem w inne tematy niż ten, nad którym pracujesz.
Często skaczesz między zadaniami, nie możesz się dłużej skupić na jednej czynności.
Czasami jednak zdarza Ci się „flow” i wyłączasz się z otoczenia. Wtedy nie widzisz absolutnie nic, co się dookoła Ciebie dzieje.
Masz wiele różnych, często niepokrywających się zainteresowań i wszystkie są dla Ciebie tak samo ważne. Przez to masz bardzo szeroką wiedzą ogólną, ale w niczym nie jesteś ekspertem, bo się rozdrabniasz. Wiesz o tym, ale i tak zdobywasz jej jeszcze więcej.
Ciągle analizujesz złożoność ludzi, reakcji, procesów i usiłujesz dojść do jakiegoś wspólnego wzoru, zależności.
„Wchodzisz ludziom w głowę” i przewidujesz ich kolejne ruchy i zachowania. Już po kilku słowach wiesz, co powiedzą dalej. Czasami nawet co do słowa. Kończysz zdania za innych, zwłaszcza jeśli mówią zbyt wolno.
Ciągle myślisz „do przodu” o wszystkim.
Za dużo analizujesz różne sytuacje i nie podejmujesz działania w obawie przed negatywnych konsekwencji.
Zapamiętujesz detale które nie mają większego znaczenia.
Masz problem z podjęciem decyzji, bo cały czas szukasz jeszcze lepszego rozwiązania.
Wszystko optymalizujesz, żeby być jeszcze bardziej efektywnym. Chociaż i tak jesteś bardziej niż inni ludzie, to uważasz, że to za mało. Przed zwykłym wyjściem do miasta planujesz trasę, żeby wszystko załatwić bez zbędnego „kręcenia się w kółko”.
Często zmieniasz pracę. Czasami dlatego, że bieżąca szybko Cię nudzi. Innym razem jesteś zwalniany za próby optymalizacji działań, co innych drażni i jeszcze bardziej dezorganizuje ich powolną i nieefektywną pracę.
Swoje zadania wykonujesz wielokrotnie szybciej niż inni, ale uważają cię za leniwego, no przez większą część czasu nic nie robisz.
Twoją wymarzoną pracą byłoby siedzenie w laboratorium lub zdalnie przed komputerem. Mówisz o wielkim szczęściu, jeśli tak właśnie pracujesz.
Podczas kontaktów interpersonalnych bardzo dobrze rozumiesz emocje rozmówcy.
Jednocześnie brakuje Ci umiejętności społecznych, bo nikt nie rozumie Ciebie. Nie odnajdujesz się towarzysko, bo nadajesz na zupełnie innych falach.
Analizujesz każde wypowiedziane słowo i doszukujesz się ukrytego znaczenia.
Dla odmiany Twoje słowa są odbierane jak bełkot, bo wg innych używasz zbyt skomplikowanych konstrukcji językowych.
Trudno Ci utrzymać spójność rozmowy, skaczesz z tematu na temat i robisz wiele dygresji. Często musisz tłumaczyć, o co Ci chodzi, chociaż to i tak niewiele daje.
Podobnie w drugą stronę. Zwykli ludzie używają „standardu porozumiewania się”, który jest Ci obcy. Więc albo prawie zawsze coś opacznie zrozumiesz, albo ciągle dopytujesz irytując tym rozmówców.
Nie umiesz flirtować.
Często nawet boisz się spróbować, bo analiza doprowadzi do konkluzji, że i tak dostaniesz kosza.
Prawdopodobnie jesteś singlem albo po rozwodzie. Ewentualnie Twoje związki trwają krótko i nie wiesz, dlaczego.
Jesteś bardzo precyzyjny i widzisz dużą różnicę w słowach o podobnym znaczeniu, których inni (oczywiście błędnie) używają zamiennie.
Im bardziej się starasz być lepszym, tym bardziej Cię atakują.
Jesteś bardzo emocjonalny i uważają Cię za przewrażliwionego. Albo przeciwnie, wyrobiłeś w sobie metodę obronną i nie okazujesz emocji - wtedy mają cię za nieczułego psychopatę.
Masz ogromne poczucie sprawiedliwości i aż się w Tobie gotuje, gdy widzisz głupotę ludzi, niesprawiedliwość, patologię, chamstwo itp.
Masz problemy ze snem, bo myśli pędzą jak szalone. Być może uciekasz w alkohol, narkotyki, albo oglądanie filmów, aż padniesz ze zmęczenia. Prawie na pewno próbowałeś medytacji, ale niezwykle trudno jest Ci wejść w stan odprężenia, bo te szaleńcze myśli…
Podczas czytania książek lub oglądania filmów ciągle sprawdzasz w internecie różne powiązane z tym ciekawostki. Filmy analizujesz pod względem logicznym zamiast czerpać przyjemność z samego oglądania. Zresztą większość filmów (zwłaszcza współczesnych) jest dla Ciebie tragicznie głupia i bezsensowna.
Zdarza ci się oglądać filmy w przyspieszeniu, żeby nie tracić czasu na dłużyzny nic nie wnoszące do fabuły. A i tak doskonale radzisz sobie z odbiorem i zrozumieniem wszystkiego.
Poza tym podczas oglądania filmu myślisz o tysiącach innych rzeczy, bo każda scena jest dla Ciebie inspiracją.
Zawsze masz przy sobie notatnik albo dyktafon, bo ciągle masz jakieś pomysły. Na spacerze, w łóżku, podczas oglądania filmu, na spotkaniu ze znajomymi, w toalecie, pod prysznicem…
Tworzysz listy zadań i mapy myśli, bo chaos w głowie jest zbyt wielki, żeby nad nim zapanować i połowa rzeczy wylatuje Ci z głowy.
Kupowanie jakiegokolwiek sprzętu bardziej skomplikowanego od długopisu to koszmar. Rozważasz wszystkie wady i zalety produktu, uzasadniasz potrzebę jego kupna, czytasz wszystkie opinie i recenzje, a jeśli jest możliwość, to chcesz to wypróbować. Oczywiście decyzję podejmujesz z tabelką na kartce lub w Excelu.
Masz bardzo rozwiniętą intuicję, na której możesz polegać, bo rzadko się myli.
Często miewasz rację i próbujesz przekonać ludzi do takiego a nie innego działania, ale kiedy i tak robią po swojemu z negatywnymi konsekwencjami, zawsze powtarzasz: „a nie mówiłem”. Ale winę i tak próbują zrzucić na Ciebie.
Rozwiązania problemów wolisz poszukać osobiście (np. w internecie) niż spytać osobę lepiej ogarniającą temat, bo wiesz, że nie wytłumaczy tego w prosty i zwięzły sposób, co Cię jeszcze bardziej sfrustruje.
Twoja wyobraźnia jest tak bardzo rozwinięta, że różne sceny nie tylko widzisz, ale też słyszysz i czujesz.
Widzisz więcej niż inni. Z fragmentów posiadanych informacji jesteś w stanie wyciągnąć całkiem trafne wnioski.
Masz bardzo wyczulone zmysły. Wszystkie. Nawet jeśli jesteś krótkowidzem i nosisz okulary, do dostrzegasz więcej niż inni. Muzyka zawsze jest zbyt głośna (chociaż inni ledwo słyszą), nie lubisz niektórych ubrań (bo cię gryzą), czujesz smród papierosów z dużej odległości, czasami nawet z oglądanego filmu.
Masz byt dobry słuch. Większość ludzi jest wyczulona na częstotliwości mowy, ale Ty wszystkie dźwięki słyszysz jednakowo głośno, co zlewa Ci się z głosem rozmówcy. Rozmowa w gwarnym pubie jest dla Ciebie męcząca.
Słyszysz kolory, widzisz dźwięki. Każda litera, cyfra lub dzień tygodnia ma inny kolor i wibrację - i to wszystko bez LSD.
Prokrastynujesz na potęgę, a i tak zazwyczaj jesteś w stanie ogarnąć to, co masz do zrobienia.